TÜRKMEN BASINI 98 YAŞINDA
Ali Kasapoğlu
Her şeyden önce tüm gerçek Türkmen medyacıların basın gününü canı gönülden kutlarım.Evet gel zaman git zaman aradan 98 yıl geçti Havadis gazetesinin Kerkük’te ilk sayısının yayınlanmasından bu yana.Geçtiğimiz yüz yılın başlarında Osmanlı topraklarındaki Musul,Bağdat ve Basra vilayetlerinden sonra Kerkük sancağında bir gazete çıkarıldı,ama Türkçeydi. Zaman dilimine bakıldığında milletimizin Irak’ta uzun bir basın tarihine sahip olduğunu görüyoruz,ancak kafalarda hep bir soru işareti her yıl bugün gibi güncelleniyor,’’Bugün Türkmen medyası ne durumda’’.
Kötü durumda mıyız ?,hayır.İyi durumda mıyız ?,hayır. Peki nerdeyiz !!!! aslında nerde olduğumuzu biliyoruz ama bilmezlikten geliyoruz. Hee şunu biliyoruz bu topraklarda yaklaşık yüz yıllık bir basın tarihimiz var. Geçmişimizle elbette kıvanç duymalıyız ama önümüze bakmak şarttır.
Önümüze bakmadığımız zaman maazallah ufak bir taşa takılıp düşeriz.
Kerkük’teki Türkmen basın tarihini yazanlardan biri olan büyük yazarımız Muhammet Hurşit DAKUKLU son televizyon söyleşisinde bana demişti,’’Altmışlı ve Yetmişli yıllarında Basra’ya gittiğimde orda bir iki gazetenin başyazarının Türkmen olduğunu gördüm’’ dedi.O döneme kadar ülkem medyasının direği olmuştur Türkmen aydın medyacım.Bugün global medyaya ayak uyduran yada uydurmaya çalışan Türkmen medyası sadece yazılı basınlayetinmeyip,görsel,işitsel,İnternet alanı ve saire yönleri ile dünya medya kervanına katılmakta emekliyor.
Asıl sorunumuz işte burada başlıyor.Geride bıraktığımız yaklaşık yüz yıllık bir basın tarihimiz var ancak bugün çevremizdeki medyalar bizi çoktan geride bıraktılar bile.Az önce Türkmen basını için emekliyor kelimesini kullandım,bu kelimeyi normal karşılayanlar olabilir ve bu kelimeden rahatsızlık duyanlar da olabilir,olsun,bence her kes kendi kendisiyle ve gerçekleri ile barışık olmalı.Bakınız bugün bizi içten yaralayan ilk ve en büyük yaramız,günlük bir gazetemiz yok en azından.Bazen yaklaşık yüz yıllık bir basın tarihine sahip olduğumuzdan şüphelendiğimi sizden saklamak istemiyorum,tabi ki bu cümleme de kızanlar belki olabilir.T
abi ki tarihimle gurur duyuyorum ancak gerçekleri görebilen göz ve çekinmeden anlatan yüreklerde ihtiyacımız var.Bu sıkıntıların bir sağlıklı raya oturması için birlikte düşünüp hareket etmemiz lazım.Türkmen medyacıların bir çoğunun bugün en çok hepimizi bir araya toplayan bir Türkmen medya çatısına ihtiyacı olduğu düşüncesindedir.
Bu çatının adı ne olursa olsun,önemli olan bağımsız,Irak toprakları içinde ve devletin himayesinde olması önem arz etmektedir.Bakın iki yıl sonra basın tarihimizin yüzüncü yılını yaşayacağız,gelin birlikte bu çatının kurulması için her kes kendi yerinden birer adım atsın.
Medyamızın görsel,işitsel,yazılı,İnternet ve saire tüm dallarını bir araya getirelim.Bir medya söylem birliğine karar verelim.Bugüne kadar medya kuruluşlarımızdan uzak kalan büyük üstatlarımızı yeniden kazanalım.
Ülkedeki son olumsuz şartlardan fırsat kollayarak Türkmen medya kuruluşlarının başına geçenlere sesleniyorum,bu kuruluşları babamızın malı gibi çarçur etmeyelim.
Bugün en çok yeni nesil medyacılara ihtiyacımız var.Bugün Ali Kasapoğulları var ama yarın yoktur,profesyonel medyacı nesil yetiştirelim,bu alanda yurtdışında yada Türkiye’de eğitim almış ve ülkemizde kurslara katılmış gençlerimize kucak açalım.Bu alanda üç beş günlük kurslar yetmiyor.Kurulması gereken bir Türkmen medya çatısında bir eğitim dairesi bulunması gerekiyor.Genç kalemlere sadece söylemde değil gerçekten yol gösterelim.
Evet belki de bu dediklerimi,onlarca kez toplantılarımızda,konferanslarımızda,yazılarımızda ve televizyon programlarımızda dile getirmişizdir.Bence bunlar artık sadece anlatmakta yada yazmakta kalmamalı,uygulanmalı ve uygulanması için bir çatının teşkil edilip uygulayıcı mekanizması olması gerektiriyor.
Bu konuda büyük ağabeylerimize bir seslenişim olsun bu yazı.
No comments:
Post a Comment